We wonen intussen al weer vijf jaar in Italië, toch hebben wij van Italië minder gezien dan de meeste van onze gasten. Nu we ook de winters in Italië zullen zijn, willen we daar iets aan gaan doen. Dat begint ermee dat we gebruik maken van de mogelijkheden die onze eigen streek biedt. We wonen centraal tussen Genua en Turijn, de wijngebieden van de Barolo en de Dolcetto, het strand met palmbomen, maar ook het hooggebergte. Op deze uitlopers van de Alpen (Prato Nevoso) kunnen we gewoon skiën, hoe cool is dat?
We waren het eigenlijk al een paar jaar van plan, maar om de een of andere reden kwam het er gewoon niet van. Gisteren was het dan eindelijk zover. Natuurlijk hebben we eerst een les genomen, een uurtje om te beginnen. Eerst maar even kijken of het bevalt niet waar? Het begint ermee dat we schoenen en ski's moesten gaan huren en vervolgens lopen naar de piste. Dat was trouwens al de eerste uitdaging van de dag. Wat loopt dat ongemakkelijk, überhaupt zitten die schoenen bijzonder ongemakkelijk. De ski instructeur was keurig op tijd en ook zijn Engels leek redelijk. De eerste oefeningen gingen eigenlijk best aardig en met name Hermando voelde zich best vertrouwd op die latten. Na nog wat meer oefeningen, kreeg Hermando de instructie om beneden bij de liften maar even een skipas aan te schaffen, want hij was wel klaar voor het "matras". Noem het een vorm van enthousiasme, zelfoverschatting of gewoon dommigheid, maar Hermando stapte gewoon meteen de lift in de berg op. Ook een kunst op zich trouwens, zo'n lift instappen. Monique en de instructeur vroegen zich intussen af waar hij bleef, dus toch maar even bellen. Hun vermoeden werd toen snel bewaarheid, die kneus zat inderdaad in de lift naar boven in plaats van het kleine liftje naast het instructieveld (in de volksmond blijkbaar het "matras" genaamd). Monique en de instructeur keken elkaar aan. Monique enigszins verbaasd, maar de instructeur toch enigszins in paniek. Zijn opdracht was blijkbaar niet helemaal goed over gekomen. Misschien toch nog iets meer werken aan z'n Engels? Monique gaf hem toen de suggestie om er er dan maar even achteraan te gaan? De les van Hermando werd vervolgens op de berg voortgezet en ze zijn samen naar beneden geskied. Zo zie je maar, het kan echt, met één lesje de berg af. Beter van niet, maar het ging goed. Later deze week maar weer een keer naar het strand, lekker met een drankje in de zon, onder een palmboom. Dat is in ieder geval een stuk veiliger.
donderdag 28 november 2013
zondag 24 november 2013
Dicht bij de natuur 2
Het verhaal was dus dat we een late winter zouden krijgen, omdat we en maan achter lopen. Welnu, het is deze nacht gaan sneeuwen, dus zoveel voor een late winter. Het blijft nog steeds wel leuk natuurlijk.
zaterdag 16 november 2013
Dicht bij de natuur
De
mensen in onze streek leven nog erg dicht bij de natuur. Zo wordt bij alles
rekening gehouden met de stand van de maan.
Wat is het beste moment om te
snoeien, te zaaien, de wijn te bottelen of zelfs om je haren te knippen? Of dit
ook werkelijk zo is weten we niet, maar eigenlijk maakt dat ook helemaal niet
uit. Het idee staat ons wel aan. Het verhaal was nu dat we een late winter gaan
krijgen, omdat we een maan achter lopen. Ook dat klinkt ons als muziek in de
oren. Jammer genoeg geven de weersvoorspellingen voor de komende week sneeuw
aan. We gaan zien wie er gelijk heeft.
woensdag 17 juli 2013
Kinder speelweken
Al een jaar of drie werk ik zomers mee aan de l’estate
Ragazzi, oftewel de kinder zomervakantie spelen. Hier in Murazzano worden die
georganiseerd door een gepensioneerde schooljuf met hulp van haar dochter en
een groepje vrijwilligers waaronder dus ik. Het programma bestaat uit diverse leuke
en minder leuke activiteiten en goed georganiseerde en minder goed
georganiseerde activiteiten. Dit jaar vond de eerste week plaats in de scuola
media (middelbare school), alwaar diverse activiteiten waren opgezet. Er kon worden
gekleid, deuren geschilderd en er werden doosjes versierd, die daarna gevuld
met potpourri verkocht zouden worden. Mij was dit jaar gevraagd om met kleine
groepjes te zingen. Zoals gewoonlijk was er weinig tot geen idee/structuur,
niemand wist eigenlijk goed wat de bedoeling was dus succes verzekerd, die eerste
dag. De tweede dag ging het iets beter. Na de pauze hebben we met alle kinderen
samen gezongen, wat duidelijk een beter
idee was, dan de kleine groepjes. Dit hebben we de rest van de week volgehouden
en het leuke was, dat de kinderen bij binnenkomst al vroegen of we weer gingen
zingen. Chaos lijkt een onderdeel van de cultuur in Italië, maar ook zingen. Er
is een groot verschil tussen het niveau van de kinderen hier en de kinderen in
Nederland. Vanaf dag 1 heb ik al heel eenvoudig tweestemmig gezongen met de
kinderen. Erg leuk! Qua repertoire heb ik diverse liedjes gezongen uit diverse
landen met voor mij als hoogtepunt ‘hoofd, schouders, knie en teen’. (zie
filmpje). Erg leuk, om 25 Italiaanse kinderen een Nederlands liedje te horen (en
zien) zingen!
De tweede week zal in augustus plaatsvinden. Ik heb er nu alweer zin in!
zondag 12 mei 2013
Onze eerste zangweek!
Afgelopen week was het eindelijk zover; onze eerste zangweek was een feit!
Muziek maken is gewoon geweldig en vanuit mijn achtergrond als muziekdocent en
koordirigent is het niet onlogisch, dat ik daar ook hier in Italië iets mee zou
doen. In de afgelopen jaren speelde ik al orgel in de kerk, zong ik bij een
koor en gaf ik hier en daar wat pianoles. Het organiseren van een zangweek
stond nog op mijn wensenlijstje en afgelopen week was het dus eindelijk zover.
Een klein clubje van mijn oude smartlappenkoor in Almere kwamen een klein weekje zingen. Maandag na het ontbijt stond de eerste workshop op het programma en dat was voor alle partijen toch even spannend. Hoe bevalt het repertoire en hoe gaat het zingen met zo’n klein groepje. De zenuwen waren echter voor niks geweest, want het zingen ging fantastisch en over het repertoire was ook iedereen tevreden. We hebben in totaal vijf workshops gehouden en zijn erin geslaagd hierin tien meerstemmige nummers in te studeren, echt super. Vrijdagochtend hebben we de laatste repetitie gehouden in één van de mooiste kerken van Murazzano, het Sanctuario. In die prachtige ambiance hebben we nog één keer alles doorgezongen en dat klonk werkelijk geweldig. Een week met veel zang, maar ook, hoe kan het anders wanneer je in Italië bent, een week met heerlijk eten en drinken. Een week waarin men buiten het zingen ook kon genieten van al het moois wat onze omgeving te bieden heeft. Het was een geweldige week!
In oktober hebben we de volgende zangweek op het programma
staan. Meer informatie hierover is te vinden op: http://www.casavabene.com/mediapool/52/523113/data/2013_Zangweek.doc
maandag 22 april 2013
Leuke mensen, maar niet te begrijpen…
Het is alweer 4 jaar geleden dat ik ben begonnen met zingen
bij het Corale Due Torri in St. Michèle Mondovì. Een kwalitatief goed koor, een
goede dirigent en ook nog eens een leuke groep mensen bij elkaar. Tot zover geweldig,
maar het is niet allemaal hosanna . Het blijft wonderlijk om de verschillen te
zien tussen een Nederlands koor en een Italiaans koor. Een gemiddels Nederlands
koor repeteert van half 8 tot half 10 en heeft dan om half 9 een kwartiertje
pauze. De dirigent is ruim op tijd aanwezig om zich voor te bereiden en de
repetitie start en stopt (over het
algemeen) stipt op tijd. De koorleden zijn dan ook allen vóór het begin
van de repetitie aanwezig waardoor er op tijd gestart kan worden en de dirigent
heeft over het algemeen een repetitie plan.
Hier dus niet!
De repetitie is hier van 9 tot 11 uur in de avond! De
dirigent is eigenlijk nooit voor kwart over 9 aanwezig en er zijn ook koorleden
die vrolijk en zonder schaamte om half 10 of nog later aankomen zetten. De
dirigente begint altijd eerst met allerlei mededelingen zonder volgorde, zonder
logisch verhaal en al helemaal zonder enige conclusies. Het liefst praat dan
ook iedereen door elkaar over de desbetreffende zaak mee, totdat de dirigente het
circus zwaar geïrriteerd afsluit. Als ze hiermee klaar is, is het vaak rond
half 10 - kwart voor 10 en kan de repetitie beginnen met inzingen. Dit kan ook
rustig een half uur duren waardoor we soms voor 10 uur nog geen lied gezongen
hebben. Het mooie is, dat veel koorleden zich hier ook aan ergeren, maar ook
weer niet de noodzaak voelen hier iets mee te doen. Daar komt nog bij dat men
hier nogal op kijkt naar de dirigent, is een soort hooggeplaatst wezen
waartegen je dat niet zegt. Hier manifesteerd zich het cultuurverschil, waarbij
ik wel mijn zegje doe. Het gekke is de dirigent is er blij mee en de koorleden
ook. Iedereen happy, maar het blijft wonderlijk!
Vanavond mag ik weer J, Monique
maandag 1 april 2013
Niet alleen een warmer klimaat
Toen we nog bezig waren met de voorbereidingen van ons
Italië avontuur hadden we al summier kennis gemaakt met de Italianen en onze
eerste indrukken waren erg positief. We vonden ze erg open en vriendelijk
overkomen en dat heeft er zeker toe bijgedragen dat we de stap ook
daadwerkelijk hebben genomen. Natuurlijk zijn ook hier in Italië vervelende
mensen, maar onze ervaringen tot nu toe zijn erg prettig. Niet alleen het
klimaat is warmer, ook de mensen zijn warmer. Dat was heel tastbaar in de vele
berichten die Monique kreeg vanuit Italië, na het overlijden van haar moeder. Een
bericht als: ‘Jouw bericht heeft mijn hart doen bevriezen, ik hoop dat het
jouwe niet zoveel hoeft te lijden’. Poëtisch en wellicht wat theatraal, maar bijzonder
en erg fijn!
Abonneren op:
Posts (Atom)