maandag 22 april 2013

Leuke mensen, maar niet te begrijpen…


Het is alweer 4 jaar geleden dat ik ben begonnen met zingen bij het Corale Due Torri in St. Michèle Mondovì. Een kwalitatief goed koor, een goede dirigent en ook nog eens een leuke groep mensen bij elkaar. Tot zover geweldig, maar het is niet allemaal hosanna . Het blijft wonderlijk om de verschillen te zien tussen een Nederlands koor en een Italiaans koor. Een gemiddels Nederlands koor repeteert van half 8 tot half 10 en heeft dan om half 9 een kwartiertje pauze. De dirigent is ruim op tijd aanwezig om zich voor te bereiden en de repetitie start en stopt (over het  algemeen) stipt op tijd. De koorleden zijn dan ook allen vóór het begin van de repetitie aanwezig waardoor er op tijd gestart kan worden en de dirigent heeft over het algemeen een repetitie plan.   Hier dus niet!

De repetitie is hier van 9 tot 11 uur in de avond! De dirigent is eigenlijk nooit voor kwart over 9 aanwezig en er zijn ook koorleden die vrolijk en zonder schaamte om half 10 of nog later aankomen zetten. De dirigente begint altijd eerst met allerlei mededelingen zonder volgorde, zonder logisch verhaal en al helemaal zonder enige conclusies. Het liefst praat dan ook iedereen door elkaar over de desbetreffende zaak mee, totdat de dirigente het circus zwaar geïrriteerd afsluit. Als ze hiermee klaar is, is het vaak rond half 10 - kwart voor 10 en kan de repetitie beginnen met inzingen. Dit kan ook rustig een half uur duren waardoor we soms voor 10 uur nog geen lied gezongen hebben. Het mooie is, dat veel koorleden zich hier ook aan ergeren, maar ook weer niet de noodzaak voelen hier iets mee te doen. Daar komt nog bij dat men hier nogal op kijkt naar de dirigent, is een soort hooggeplaatst wezen waartegen je dat niet zegt. Hier manifesteerd zich het cultuurverschil, waarbij ik wel mijn zegje doe. Het gekke is de dirigent is er blij mee en de koorleden ook. Iedereen happy, maar het blijft wonderlijk!

Vanavond mag ik weer J, Monique

maandag 1 april 2013

Niet alleen een warmer klimaat


Toen we nog bezig waren met de voorbereidingen van ons Italië avontuur hadden we al summier kennis gemaakt met de Italianen en onze eerste indrukken waren erg positief. We vonden ze erg open en vriendelijk overkomen en dat heeft er zeker toe bijgedragen dat we de stap ook daadwerkelijk hebben genomen. Natuurlijk zijn ook hier in Italië vervelende mensen, maar onze ervaringen tot nu toe zijn erg prettig. Niet alleen het klimaat is warmer, ook de mensen zijn warmer. Dat was heel tastbaar in de vele berichten die Monique kreeg vanuit Italië, na het overlijden van haar moeder. Een bericht als: ‘Jouw bericht heeft mijn hart doen bevriezen, ik hoop dat het jouwe niet zoveel hoeft te lijden’. Poëtisch en wellicht wat theatraal, maar bijzonder en erg fijn!