maandag 27 augustus 2012

Concert in Murazzano


 Een ex-collega van Monique wilde deze zomer, samen met haar gezin een weekje bij ons doorbrengen. Monique en Petra kennen elkaar al vanaf de tijd dat ze samen op het conservatorium zaten en het leek haar wel een leuk idee om in die week samen iets uit te voeren.
Het idee werd steeds concreter en afgelopen week was het dan echt zover. Het concert werd al maanden vermeld op de affiches van de gemeente Murazzano, samen  met alle evenementen, dus er was geen weg meer terug. Het organiseren van het hele evenement was redelijk soepeltjes verlopen en de gemeente verleende ook alle medewerking. Grote vraag was echter alleen nog of het een succes zou worden, zowel qua uitvoering als opkomst van publiek. Na een paar dagen samen te hebben geoefend was het vertrouwen dusdanig gegroeid dat beiden ook echt















zin hadden gekregen in het optreden. Vrijdag 24 augustus, in de kerk van de Madonna d'Hal, om 21.00 uur moest het dan echt gaan gebeuren. Een schitterende kerk (eigendom van de gemeente) met een geweldige akoestiek. De koorleden waren allemaal ruim op tijd komen opdagen, dat is wel eens anders, de piano stond op de juiste plek en de hapjes en de drankjes voor de koorleden (voor na het optreden) stonden klaar in het Palazzo Tovegni.Het publiek kwam gelukkig in grote getale opdagen waardoor de kerk praktisch vol zat. Na een welkomspraatje van één van de raadsleden van de gemeente, beet het koor de spits af. Helemaal super, want men zong echt goed. Toen moest Monique plaats nemen achter de piano om Petra te begeleiden. Petra heeft vier nummers gezongen en men vond het prachtig! Het applaus was lang, luid en terecht. Daarna was het weer de beurt aan het koor.















 Het concert is geweldig verlopen en eenmaal buiten werd Monique door velen aangesproken. Het is leuk dat we op deze wijze weer iets anders hebben kunnen brengen aan het dorp. Na het optreden werd er, onder begeleiding van een hapje en een drankje (geschonken door de gemeente), nog geruime tijd nageklets en natuurlijk werd er nog wat gezongen in het Palazzo Tovegni.

vrijdag 10 augustus 2012

Onderdeel uitmaken van het dorp

We (vooral Monique) hebben ons dit jaar ingezet voor de ProLoco (het toeristenbureau) van Murazzano. Er kwam een nieuwe voorzitter ('presidente') en hij wilde graag wat input krijgen vanuit het dorp. Ideeën over de toekomst, hoe de boel te organiseren en op elkaar af te stemmen of concrete voorstellen voor evenementen. We kwamen daar op de afgesproken tijd en met een lijstje met verschillende punten c.q. voorstellen, beiden erg on-Italiaans. Het verloop van de bijeenkomst was wel erg Italiaans; druk en chaotisch. Zo volgden nog twee avonden, maar uiteindelijk kwam er gelukkig nog wel iets constructiefs uit. Het is leuk dat we op deze wijze een positieve bijdrage kunnen leveren aan het dorp. Uiteindelijk hebben we er zelf natuurlijk ook baad bij dat er leuke evenementen worden georganiseerd, zowel voor onszelf als voor onze gasten.

woensdag 18 juli 2012

Wijnproeverij


We hebben in de afgelopen drie jaar gezocht naar adressen waar zowel wij als onze gasten terecht kunnen om nog beter kennis te maken met onze streek en vooral om nog meer te genieten van wat deze streek te bieden heeft. Het gaat daarbij om uiteenlopende zaken als een Grappa distilleerder, een geitenboerderij waar men zelf de geiten mag melken en kaas kan maken, kookworkshops, maneges, diverse fantastische restaurants en natuurlijk wijnhuizen. We hebben intussen al aardig wat research gedaan. Dat is een mooi woord voor; we hebben al aardig wat lopen tanken in de naam van het vergaren van kennis. We hebben een reeks bekende wijnhuizen (zoals benoemd in de verschillende wijngidsen) bezocht, maar vooral ook veel plaatselijke, nog onbekende wijnboeren bezocht. We kunnen onszelf geen wijnkenners noemen, maar we herkennen intussen al wel de verschillen en we zijn in staat om voor elke gast een passend wijnhuis te kiezen. Zelf houden we erg van een wat zware rode wijn. We hebben echter niet het geld over voor een goede Barolo en hebben al helemaal niet het geduld om een dergelijke fles nog een paar jaar te laten liggen. Een goede prijs - kwaliteit verhouding, daar gaan wij voor en dat spreekt ook veel van onze gasten wel aan. We hebben dit gevonden bij onze huisleverancier, wijnhuis La Bruna in Dogliani, waar we ook al een aantal jaren helpen bij het druiven plukken. De locatie is super. Niet in een deftig proeflokaal, maar aan een lange tafel in de buiten keuken, uitkijkend over de wijnvelden. De sfeer is geweldig, helemaal tegen het einde van de proeverij. Men neemt over het algemeen dan ook graag een aantal doosjes mee naar huis. Wanneer men weer in Nederland is kan men sinds vorig jaar ook daar deze wijn kopen bij wijnhandel La Vigne. Kijk voor meer informatie op www.wijnkoperij-lavigne.nl

maandag 2 juli 2012

Italië en chauvinisme

Nederlanders zijn in mijn ogen niet echt te omschrijven als chauvinistisch, behalve natuurlijk wanneer het om voetbal gaat. Dat vertaalt zich niet alleen in een grenzeloos vertrouwen dat onze jongens de besten zijn, maar ook in een eigenaardige behoefte om onszelf uit te dossen in de meest bizarre outfits. Eén groot feest, als we winnen natuurlijk, maar wanneer we verliezen ziet het er wel erg treurig uit. De Ieren doen het anders; ook zij gaan uitgelaten naar een wedstrijd van hun nationale team, maar in tegenstelling tot Nederlanders verwachten zij geen grote overwinningen en in hun outfit beperken zij zich tot slechts een voetbalshirtje. De Italianen zijn in die zin net als de Ieren, alleen zijn ze een stuk minder uitgelaten. Gisteravond heeft men in het dorp een groot scherm opgehangen en hebben we gezamenlijk gekeken naar de wedstrijd. De sfeer was prima, maar zeker geen uitgelaten toestanden. Het eerste half uur kregen we maar een deel van de wedstrijd mee. Doordat het nog te licht was buiten was het beeld niet duidelijk genoeg te projecteren op het scherm. Het verlies kwam uiteindelijk niet geheel onverwachts, dus de teleurstelling was ook niet al te groot. Men was al verder gekomen dan iemand van te voren had gehoopt. Verliezen met 4-0 in de finale van de Spanjaarden was echter weer wat overdreven. Chauvinisme zien we in Italië wanneer het gaat om het verkopen van producten. Men benoemd graag dat het product is geproduceerd is in Italië. Geproduceerd in Italië en dus goed! Dit kun je verder moeiteloos doorvoeren naar de regio's en zelfs naar de individuele dorpen. De kazen uit onze regio zijn de besten, maar de kaas uit ons dorp is werkelijk het aller beste. Dat heeft ook wel wat. Je mag best een beetje trots zijn op wat je voortbrengt.

woensdag 11 april 2012

Leven met de natuur

De afgelopen weken hebben we geweldig weer gehad. De lente was al in volle hevigheid losgebarsten. Een aantal fruitbomen hebben hun bloesems zelfs al verloren. Een paar dagen geleden gaf onze buurvrouw (83) aan dat het nog zou gaan sneeuwen, want de wind kwam uit het noorden en ze voelde dat er sneeuw in de lucht zat. De weersverwachting gaf inderdaad aan dat het allemaal iets minder zou gaan worden, met hier en daar een verdwaalde regenbui, maar sneeuw? We waren op z'n minst gezegd nogal sceptisch, al weet je het natuurlijk nooit, het is immers pas begin april.









Vanmorgen werden we wakker en twee keer raden; het sneeuwde, en niet z'n beetje ook (foto 1). Het werd echter snel warmer en tegen 12 uur in de middag was een groot deel al weer gesmolten (foto 2) en tegen 2 uur was bijna alles weg. Het is intussen duidelijk dat het kan spoken hier op onze heuvel (700 meter hoogte). Het zal nog wel een aantal jaren duren voordat ook wij dusdanig in de natuur leven dat wij deze kunnen lezen.

zaterdag 24 maart 2012

The Italian way

Het blijft prachtig om te zien met welk gevoel voor drama Italianen acteren. Vorige week is onze buurvrouw Maria (81) opgenomen in het ziekenhuis, om te worden geopereerd aan haar heup. Ze kwam bijna het huis niet meer uit en ging dus ook niet meer naar de markt, nou dan wist je dat het niet best was. Maria wilde absoluut niet naar het ziekenhuis, het arme ding was als de dood, dus het heeft ruim twee jaar geduurd voordat onze buurman, de rest van de familie en wij haar zo ver kregen om nu dan toch maar te gaan. De laatste dagen voor haar opname moest er nog steeds flink op Maria worden ingepraat, want iedereen was er bang voor dat ze op het laatste moment toch weer de hakken in het zand zou zetten. Wat een theater gaf dat. Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen begint de volgende scene. Er mocht 24 uur per dag iemand bij haar blijven. De vraag is dan niet of dat ook nodig is, maar meer dat je het niet kunt maken naar elkaar toe (familie) om het niet te doen. Dit offer wordt dan ook weer door allen met het nodige gevoel voor drama gebracht. Natuurlijk vindt een ieder van zichzelf dat zijn of haar offer net iets groter was dan van die van de anderen. Ook Italianen zijn net mensen. Wij aanschouwen dat alles met hier en daar enige verbazing, maar genieten er ook van. Het heeft toch ook wel wat. Het is hier en daar wat over de top, maar er gaat toch ook wel heel veel passie en warmte vanuit. Wij Nederlanders zijn ook wel heel erg nuchter. De gulden midden weg zou mooi zijn. Als het goed is komt Maria over een paar dagen weer thuis en kunnen we de schat binnenkort weer tegen komen op de markt in Murazzano.