Het is alweer 4 jaar geleden dat ik ben begonnen met zingen
bij het Corale Due Torri in St. Michèle Mondovì. Een kwalitatief goed koor, een
goede dirigent en ook nog eens een leuke groep mensen bij elkaar. Tot zover geweldig,
maar het is niet allemaal hosanna . Het blijft wonderlijk om de verschillen te
zien tussen een Nederlands koor en een Italiaans koor. Een gemiddels Nederlands
koor repeteert van half 8 tot half 10 en heeft dan om half 9 een kwartiertje
pauze. De dirigent is ruim op tijd aanwezig om zich voor te bereiden en de
repetitie start en stopt (over het
algemeen) stipt op tijd. De koorleden zijn dan ook allen vóór het begin
van de repetitie aanwezig waardoor er op tijd gestart kan worden en de dirigent
heeft over het algemeen een repetitie plan.
Hier dus niet!
De repetitie is hier van 9 tot 11 uur in de avond! De
dirigent is eigenlijk nooit voor kwart over 9 aanwezig en er zijn ook koorleden
die vrolijk en zonder schaamte om half 10 of nog later aankomen zetten. De
dirigente begint altijd eerst met allerlei mededelingen zonder volgorde, zonder
logisch verhaal en al helemaal zonder enige conclusies. Het liefst praat dan
ook iedereen door elkaar over de desbetreffende zaak mee, totdat de dirigente het
circus zwaar geïrriteerd afsluit. Als ze hiermee klaar is, is het vaak rond
half 10 - kwart voor 10 en kan de repetitie beginnen met inzingen. Dit kan ook
rustig een half uur duren waardoor we soms voor 10 uur nog geen lied gezongen
hebben. Het mooie is, dat veel koorleden zich hier ook aan ergeren, maar ook
weer niet de noodzaak voelen hier iets mee te doen. Daar komt nog bij dat men
hier nogal op kijkt naar de dirigent, is een soort hooggeplaatst wezen
waartegen je dat niet zegt. Hier manifesteerd zich het cultuurverschil, waarbij
ik wel mijn zegje doe. Het gekke is de dirigent is er blij mee en de koorleden
ook. Iedereen happy, maar het blijft wonderlijk!
Vanavond mag ik weer J, Monique
Geen opmerkingen:
Een reactie posten