Al een jaar of drie werk ik zomers mee aan de l’estate
Ragazzi, oftewel de kinder zomervakantie spelen. Hier in Murazzano worden die
georganiseerd door een gepensioneerde schooljuf met hulp van haar dochter en
een groepje vrijwilligers waaronder dus ik. Het programma bestaat uit diverse leuke
en minder leuke activiteiten en goed georganiseerde en minder goed
georganiseerde activiteiten. Dit jaar vond de eerste week plaats in de scuola
media (middelbare school), alwaar diverse activiteiten waren opgezet. Er kon worden
gekleid, deuren geschilderd en er werden doosjes versierd, die daarna gevuld
met potpourri verkocht zouden worden. Mij was dit jaar gevraagd om met kleine
groepjes te zingen. Zoals gewoonlijk was er weinig tot geen idee/structuur,
niemand wist eigenlijk goed wat de bedoeling was dus succes verzekerd, die eerste
dag. De tweede dag ging het iets beter. Na de pauze hebben we met alle kinderen
samen gezongen, wat duidelijk een beter
idee was, dan de kleine groepjes. Dit hebben we de rest van de week volgehouden
en het leuke was, dat de kinderen bij binnenkomst al vroegen of we weer gingen
zingen. Chaos lijkt een onderdeel van de cultuur in Italië, maar ook zingen. Er
is een groot verschil tussen het niveau van de kinderen hier en de kinderen in
Nederland. Vanaf dag 1 heb ik al heel eenvoudig tweestemmig gezongen met de
kinderen. Erg leuk! Qua repertoire heb ik diverse liedjes gezongen uit diverse
landen met voor mij als hoogtepunt ‘hoofd, schouders, knie en teen’. (zie
filmpje). Erg leuk, om 25 Italiaanse kinderen een Nederlands liedje te horen (en
zien) zingen!
De tweede week zal in augustus plaatsvinden. Ik heb er nu alweer zin in!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten