Levende Kerststal

In de acht jaar dat we nu al weer in Murazzano wonen hebben we al veel dorpsevenementen mee mogen maken en toch zijn we steeds weer verrast over wat men hier met elkaar weet te realiseren. Het was intussen al weer meer dan 15 jaar geleden dat men voor het laatst een presepe vivente (levende kerststal) had georganiseerd in Murazzano en een aantal mensen vonden het tijd deze traditie in ere te herstellen. Vast onderdeel bij elk evenement is de chaos, maar dat hoort erbij, want we zijn nou eenmaal in Italië. Wat er echter ook bij hoort is de bereidheid van velen uit het dorp om een bijdrage te leveren aan zo'n evenement. Meer nog dan het feit dat mensen het leuk vinden om deel te nemen aan deze evenementen is het de liefde voor het dorp en gemeenschapszin dat hen motiveert. Het resultaat was werkelijk geweldig. Monique had de taak om met een groep kleuters, verkleed als engeltjes, van tafereel naar tafereel te lopen en daar dan een paar liedjes te zingen. Ook wij zijn intussen echte Murazzanesi en houden van ons dorp!

Op naar het volgende avontuur

Zoals de meesten waarschijnlijk al wel wisten, hebben wij een kleine twee maanden geleden een huisje gekocht, net buiten Murazzano (onder de begraafplaats). Er was al een voorlopig

koopcontract, maar afgelopen vrijdag zijn we bij de notaris geweest en dat betekent dat het huisje nu echt van ons is. Voor de overdracht hebben we gebruik gemaakt van de notaris die we ook acht jaar geleden hadden bij de overdracht van ons huidige huis. Je zult het niet geloven, maar toen was het nog mogelijk een deel van het honorarium zwart te betalen. Nu was dat niet meer mogelijk. Zo zie je maar: ook in Italië wordt intussen 'alles' netjes geregeld. De notaris, een bijzonder prettige man overigens, heeft een prachtig kantoor. Wanneer je binnen komt word je ontvangen bij een mooie receptie en ook de rest van het kantoor is om door een ringetje te halen. Net als acht jaar geleden, had mijn blaas de behoefte om verlicht te worden van enige druk. In het toilet hing boven de spiegel van de wasbak, nog net als acht jaar geleden, geen mooie lamp, maar uit de muur kwamen een paar draden met daaraan een gloeilamp. Lekker hoe niet alles verandert.

De afgelopen zijn we druk bezig geweest met het maken van plannen. Wat te doen met het huisje? Eigenlijk waren we er vrij snel uit, na wat plak en knipwerk. We hebben besloten op de eerste verdieping de woonkamer en keuken te maken en op de begane vloer moet de slaapkamer en badkamer komen.

Aangezichten (nieuwe situatie)  

Normaal gesproken mag men een huis ca. 20% uitbreiden, maar aangezien het huis binnen een straal van 200 meter van de begraafplaats staat, mag dit in ons geval niet. In Italië zijn regeltjes genoeg. De vraag is altijd hoe hard is die regel of is er wellicht een ander regeltje dat een oplossing biedt. Natuurlijk willen wij het huisje een beetje uitbreiden, meer specifiek we willen er een groot balkon tegenaan zetten. Gelukkig mogen we dat gaan uitvoeren, niet omdat we een balkon mogen hebben, maar omdat er een overdekte parkeerplaats gecreëerd moet worden. Het resultaat is hetzelfde, dus helemaal goed.  

Eerste verdieping 





























Tweede verdieping

De komende twee weken gaan we nog even aan de slag in ons eigen huis, wat schilderwerk links en rechts. Als dat klaar is gaan we beginnen bij het nieuwe huisje. Eerst even op het terrein, de boel een beetje opschonen en kaal slaan en het huis leeghalen en opruimen. Daarna gaan we kijken wat we exact allemaal moeten gaan doen, in welke volgorde en wanneer we dat willen gaan doen. In ieder geval alles op z'n tijd. We gaan graag aan de slag in het huisje, maar we willen onszelf geen druk op leggen.

Hoe cool is dat

Voor ons beiden is het volstrekt helder dat wanneer je iets wilt in het leven,  je daar zelf iets aan moet doen. Vanuit onze eigen ervaring kunnen we zeggen dat wanneer we kijken naar alle acties welke we ontplooien, dat we blij mogen zijn wanneer 30% daarvan succesvol blijken te zijn. Eén ding is echter nog steeds helder; hadden we niets gedaan, was er ook niets gebeurd. Daarnaast moet je ook gewoon een beetje geluk hebben. Dat je dit geluk kunt afdwingen, daar geloven we niet zo in, maar wel dat de kans op een gelukje groter wordt naar mate je meer onderneemt. Deze week hadden we zo'n gelukje. Volledig out of the blue bleken we in een blad te staan, wat volledig geweid is aan Italië (hoe doelgericht wil je het hebben?), de glossy het 'Italië Magazine'. Hoe cool is dat? En..., we hoefden er niet eens iets voor te doen!


We ontvingen deze week een mailtje van iemand die wij niet kennen met het bericht dat hij ons in het Italië Magazine had gezien. Dat deed bij ons totaal geen belletjes rinkelen, dus we vroegen ons wel af waar de beste man het over had. De volgende dag wilden we bij een aantal mensen rondvragen of zij wellicht dit blad hebben en ons wellicht een kopie zouden kunnen sturen, maar ineens stond er een stel voor onze deur, met de vraag of wij plek hadden.  Het vreemde is, het gebeurt eigenlijk praktisch nooit dat mensen bij ons komen aanwaaien en je voelt hem natuurlijk al aankomen, zij hadden ons gevonden via het blad. gelukkig hadden ze het blad ook nog bij zich, dus konden wij meteen even kijken hoe we erin staan.  Eerste reactie; verrek we staan er echt in. Tweede reactie; een foto van onze lounge, een hele pagina!!! Nogmaals hoe cool is dat? In het artikel zelf wordt verder niet over ons gesproken, maar aan het einde van het artikel staan we wel uitvoering beschreven bij de tips. Waar kwam dit ineens vandaan? Fantastisch natuurlijk, maar we vroegen ons wel af hoe dit tot stand was gekomen. Na enig denkwerk kwamen Sherlock en Watson erachter dat er ongeveer anderhalf jaar geleden een groep fietsers langs kwam. Mensen uit verschillende landen, maar allemaal uit de reiswereld. We hebben een kort praatje gemaakt en natuurlijk wat kaartjes uitgedeeld. Eén van de deelnemers was een dame, die ook wat foto's maakte en het kan niet anders of dit is de dame die dit artikel heeft geschreven. Zo zie je maar, je kunt heel erg je best doen, maar af en toe komt het gewoon naar je toe. Zelf keken we ook in dit soort bladen en hebben we foto's uitgeknipt om inspiratie op te doen voor ons project. En nu kan het zomaar zo zijn dat er mensen zijn die onze foto uitknippen. Buiten het feit dat we het voor onszelf buitengewoon nuttig vinden dat we deze vermelding hebben, vinden we het ook dat bijzonder cool!

Veiligheid in het verkeer - Rally van Alba

Wanneer we kijken hoe Italianen acteren in het verkeer kan het niet anders of het aantal doden in het verkeer moet hoger zijn dan in Nederland. Wanneer we kijken naar de cijfers dan klopt dat ook. In Nederland kwamen in 2013 per miljoen inwoners 4 mensen om in het verkeer. In Italië lag dit aantal op 58 en dan te bedenken dat dit aantal in het verleden nog aanzienlijk hoger was. Natuurlijk is de rijstijl van de gemiddelde Italiaan net wat agressiever dan die van de gemiddelde Nederlander, maar dat is slechts één reden voor het hogere cijfer. Wat wij zo opvallend vinden is hoe alle omstanders omgaan met dit feit, namelijk helemaal niet. Bij wegwerkzaamheden op de snelweg wordt er natuurlijk nog wel een stuk weg afgezet, het verkeer mindert echter maar zeer beperkt haar snelheid. De mensen die aan de weg werken lijken er geen enkele moeite mee te hebben om rakelings langs de afzet pionnen even rustig met elkaar een praatje te houden. Waarschijnlijk wordt over hen gewaakt door een heilige van wegwerkers. In onze regio zijn de wegen vrij bochtig, smal en onoverzichtelijk, een gouden combinatie. Dat weerhoud mensen die langs de weg lopen er niet van om een beetje waakzaam te zijn of aan de kant te gaan lopen, laat staan achter elkaar, zelfs moeders met een kinderwagen niet! Ook zij zullen ongetwijfeld een speciale heilige hebben die over hen waakt.

Een week geleden zagen wij bovenaan de weg een aanplakbiljet, welke was vastgeniet aan een boom. Hierop werd aangegeven dat de weg op zondag 5 juni zou worden afgesloten voor al het verkeer, omdat die dag de rally van Alba zou plaatsvinden. Je zou denken dat in ieder geval de

bedrijven op het parcours hierover al wat eerder ingelicht zouden zijn, maar niet dus. Meestal komen onze gasten op zaterdag aan, dus is er ook niet zo'n groot probleem, maar juist deze dag moest er een stel aankomen. Je kunt daar dan natuurlijk helemaal niets mee, wij snappen ook wel dat je zo'n evenement niet kunt organiseren zonder dat je daarmee iemand tot last bent, maar we vonden het toch wel terecht om de organisatoren even om een uitleg te vragen en ook om exact te weten wat er die dag zou gaan gebeuren. Via de mail kregen we niet direct bericht, maar de volgende dag stond er ineens een mannetje vanuit de organisatie op de stoep. Hij kwam zich verontschuldigen om het feit dat ze niet door hadden gehad dat wij langs het parcours lagen. Heel netjes en dat hadden we zeker niet verwacht. Aan de andere kant ook weer heel Italiaans; zoveel mogelijk communiceren middels persoonlijk contact en dat is eigenlijk ook wel erg prettig. Het mannetje vertelde ons dat er die dag twee manches gereden zouden worden. De weg werd afgesloten tussen 7:50 tot 12:30 en 14:20 tot 18:30, maar waarschijnlijk was men al wel een uur eerder klaar en dan zou de weg ook weer toegankelijk zijn. We hebben dit onze gasten, zowel de genen die reeds bij ons waren als die deze dag moesten gaan aankomen laten weten en meer kun je er dan ook niet mee. Op de dagen, voorafgaande aan de rally, zagen we steeds weer iets nieuws langs de weg verschijnen. Eerst de opgerolde linten bij de toegangswegen, inclusief onze oprit, een dag later bordjes met "zona pericolosa al pubblico" (gevaarlijk gebied voor publiek) en weer een dag later linten op verschillende delen van het parcours. Het wekte in ieder geval de indruk dat men serieus omging met de veiligheidsmaatregelen rond het hele evenement. Langs het parcours waren verschillende plekken aangewezen (op de folder van het evenement) waar het publiek mocht staan.

Op de dag van de rally zelf kwam er keurig een official met zijn auto bij ons op de oprit staan (zie foto collage). Hij was er niet alleen voor verantwoordelijk dat niemand de weg op zou rijden maar moest ook zorgen voor de veiligheid op zijn deel van het parcours. Wij gingen er vanuit dat het tijdens de rally niet toegestaan was om langs het parcours te lopen, maar hoe kan het ook anders, niets bleek minder waar. De official stond apen relaxed op z'n post en hij stond niemand in de weg die het parcours opliep om weer even op een ander punt te gaan staan. We begrijpen nu ook wel waarom het geregeld voor komt dat er mensen om komen tijdens zo'n rally, want het gaat er hard aan toe en het ziet er ook niet altijd naar uit dat de bestuurder de boel onder controle heeft. Tegen het einde van laatste manche ging de official al een beetje de weg schoon vegen. Heel netjes, maar de auto's kwamen nog steeds voorbij. Hij was echter nog steeds heel relaxed bezig, ging natuurlijk wel een beetje aan de kant staan als er een auto aan kwam, maar het zag er bijzonder vreemd uit. Blijkbaar vond zijn persoonlijke beschermheilige dat ook en deze verraste hem met een auto die werkelijk rakelings langs hem heen scheerde. Hij bleef uiterlijk onberoerd, maar hij was wel klaar met vegen.