Het is intussen al weer vijf jaar geleden dat we in het diepe zijn gesprongen en zijn vertrokken naar Italië. Veel mensen dachten dat we een grapje maakten, toen we onze plannen bekent maakten en nog meer mensen dachten dat het er uiteindelijk waarschijnlijk toch niet van zou komen, maar niets is minder waar. Langzaam maar zeker hebben we ons leventje hier vorm kunnen geven en we kunnen niet anders dan concluderen dan dat we hier erg gelukkig zijn.  Met name het afgelopen jaar hebben wij met volle teugen genoten van het goede leven hier, de rust, de ruimte en natuurlijk het samen zijn.

We realiseren ons maar al te goed dat we dit niet volledig op eigen kracht hadden kunnen doen. Buiten de sceptici zijn er ook genoeg mensen geweest die ons vanaf het eerste uur, op verschillende wijzen hebben ondersteund. Graag willen we in deze één iemand specifiek benoemen, Jacob Nielen. Vanaf het begin waren Jacob en zijn vrouw Karin deelgenoot van ons avontuur. Gedeeltelijk omdat zij zelf ook graag zoiets zouden willen ondernemen, maar vooral

omdat zij ons het beste toewensten.

Selfie 2010

In 2010  kwam Jacob naar onze casa om mee te helpen met het afmaken van ons eigen appartement, maar al na een paar dagen moest hij noodgedwongen naar huis, hij voelde zich beroert, zowel mentaal als lichamelijk. Eenmaal thuis en een paar onderzoekjes verder werd duidelijk dat Jacob aan kanker leed.  De strijd die hij vervolgens is aangegaan met deze verschrikkelijke ziekte is met geen pen te beschrijven. Het contrast met je eigen leven is dan heel groot en tegelijkertijd gaat alles ook ‘gewoon’ door, waardoor het bijna onwerkelijk is. Jammer genoeg kun je uiteindelijk erg weinig doen om te helpen en de afstand maakt het er ook niet makkelijker op.

In 2012 leek het erop dat Jacob de ziekte had overwonnen. Dat moest gevierd worden met een bezoekje aan onze casa, waar de ellende was begonnen. Jammer genoeg ging het weer fout en werd Jacob gedwongen om de strijd met de kanker opnieuw aan te gaan. Wat hij ook deed, met een ongelofelijke drive, ondanks alle ellende. Toen in 2013 ook bij Karin kanker werd geconstateerd stond de wereld voor hen natuurlijk helemaal op zijn kop. Het maakte maar weer duidelijk dat het niet altijd op gaat dat ‘Good things happen to good people’, verre van zelfs.

We hebben de afgelopen jaren van veel mensen te horen gekregen dat ze ons Italië avontuur moedig vonden. Zelf ervaren wij dat niet zo. Waar wij bewondering voor hebben zijn mensen als Karin en Jacob, die ondanks hun pijn en ellende toch de kracht kunnen opbrengen om te blijven vechten en het zelfs in die situatie nog kunnen opbrengen om aan anderen te denken. Wij zijn er allerminst van overtuigd dat wij zelf hiertoe in staat zouden zijn.

Wij zijn Karin en Jacob dankbaar voor hun onvoorwaardelijke steun. Zij zijn voor ons een bron van inspiratie, zowel hoe zij samen met elkaar in het leven staan als hoe zij omgaan met tegenslagen. Zij zullen altijd, in welke vorm dan ook, deelgenoot zijn van ons Italië avontuur en ons leven.