zaterdag 24 maart 2012

The Italian way

Het blijft prachtig om te zien met welk gevoel voor drama Italianen acteren. Vorige week is onze buurvrouw Maria (81) opgenomen in het ziekenhuis, om te worden geopereerd aan haar heup. Ze kwam bijna het huis niet meer uit en ging dus ook niet meer naar de markt, nou dan wist je dat het niet best was. Maria wilde absoluut niet naar het ziekenhuis, het arme ding was als de dood, dus het heeft ruim twee jaar geduurd voordat onze buurman, de rest van de familie en wij haar zo ver kregen om nu dan toch maar te gaan. De laatste dagen voor haar opname moest er nog steeds flink op Maria worden ingepraat, want iedereen was er bang voor dat ze op het laatste moment toch weer de hakken in het zand zou zetten. Wat een theater gaf dat. Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen begint de volgende scene. Er mocht 24 uur per dag iemand bij haar blijven. De vraag is dan niet of dat ook nodig is, maar meer dat je het niet kunt maken naar elkaar toe (familie) om het niet te doen. Dit offer wordt dan ook weer door allen met het nodige gevoel voor drama gebracht. Natuurlijk vindt een ieder van zichzelf dat zijn of haar offer net iets groter was dan van die van de anderen. Ook Italianen zijn net mensen. Wij aanschouwen dat alles met hier en daar enige verbazing, maar genieten er ook van. Het heeft toch ook wel wat. Het is hier en daar wat over de top, maar er gaat toch ook wel heel veel passie en warmte vanuit. Wij Nederlanders zijn ook wel heel erg nuchter. De gulden midden weg zou mooi zijn. Als het goed is komt Maria over een paar dagen weer thuis en kunnen we de schat binnenkort weer tegen komen op de markt in Murazzano.